Rozwiązanie umowy o pracę. Umowa o pracę może zostać rozwiązana na 4 sposoby – przez wygaśnięcie, za porozumieniem oraz przez oświadczenie jednej ze stron z zachowaniem okresu wypowiedzenia lub bez okresu wypowiedzenia. Wygaśnięcie dotyczy umów terminowych, gdy upłynie przewidziany w nich czas stosunku pracy. Wynagrodzenie 28 zł brutto, wszystkie składniki pensji: składki ZUS, koszty pracodawcy, zaliczkę na podatek, koszty uzyskania przychodu itd. Wszystko w zależności od rodzaju zawartej umowy: umowy o pracę, umowy zlecenia, umowy o dzieło, umowy o współpracy. Przepisy dotyczące umowy o pracę reguluje ustawa z 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy. Umowa o pracę dokumentuje nawiązanie stosunku pracy, a przez nawiązanie stosunku pracy rozumie się zobowiązanie pracownika do wykonywania pracy określonego rodzaju na rzecz pracodawcy i pod jego kierownictwem. Przy czym w okresie pierwszego roku pracy, wysokość wynagrodzenia pracownika nie może być niższa niż 80% wysokości minimalnego wynagrodzenia za pracę (1.053,60 zł) Do okresu pracy dla tego celu wlicza się wszystkie okresy, za które była opłacana składka na ubezpieczenie społeczne lub zaopatrzenie emerytalne, z wyłączeniem okresów zatrudnienia na podstawie umowy o pracę w Jeśli zatem pracodawca zatrudnia jedną osobę na pełny etat i dwie na połowę etatu, to liczba pracowników w przeliczeniu na pełny wymiar czasu pracy wynosi 2, mimo iż w firmie zatrudnione są 3 osoby. Rodzaje etatów w pracy Poza pełnym wymiarem godzin, pracownik może zostać zatrudniony również na niepełny etat — np. ¾ lub ½ Umowa o pracę na okres próbny może być zawarta na okres nieprzekraczający 3 miesięcy przy czym: (1.02-30.04.2019) oraz umowy na czas określony (1.05-31.12. ci2h. Wysokość wynagrodzenia pracownika zatrudnionego w pełnym miesięcznym wymiarze czasu pracy nie może być niższa od wysokości minimalnego wynagrodzenia za pracę które od r. wynosi: 2 250 zł Dla przypomnienia od 1 stycznia 2017 r. z ustawy zniknął zapis, o wynagrodzeniu pracownika w okresie jego pierwszego roku pracy które nie mogło być niższe niż 80% wysokości minimalnego wynagrodzenia za pracę, a co za tym idzie każdy pracownik w pierwszym roku pracy będzie miał prawo do 100% wynagrodzenia minimalnego. W przypadku pracowników zatrudnionych w niepełnym wymiarze czasu pracy kwota 2250 zł ulega odpowiednio zmniejszeniu, proporcjonalnie do wymiaru czasu pracy, przykładowo wynoszą: 1 etat 2 250,00 zł 3 / 4 etatu 1 687,50 zł 1 / 2 etatu 1 125,00 zł 1 / 4 etatu 562,50 zł Poniżej link do przykładu obliczenia wynagrodzenia netto po zmianach od 1 października do 31. grudnia 2019r. Minimalne wynagrodzenie netto na jedną czwartą etatu od października 2019 Poniżej przykład obliczenia wynagrodzenia netto do 30 września 2019r. Dane do obliczeń: Kwota wynagrodzenia brutto : 562,50 zł. Koszty uzyskania przychodu : 111,25 zł Kwota wolna od podatku: 46,33 zł w przypadku jeżeli pracownik złożył pracodawcy oświadczenie PIT-2 do pobrania: TUTAJ I. Obliczamy składki na ubezpieczenie społeczne: składka emerytalna: 562,50zł x 9,76% = 54,90zł składka rentowa: 562,50zł x 1,5% = 8,44zł składka chorobowa: 562,50zł x 2,45% =13,78zł suma: 77,12 zł II. Obliczamy podstawę składki na ubezpieczenie zdrowotne. Podstawę wymiaru składki stanowi wynagrodzenie brutto pracownika pomniejszone o składki na ubezpieczenie społeczne finansowane ze środków pracownika 562,50 zł – 77,12 zł = 485,38 zł III. Obliczamy składkę na ubezpieczenie zdrowotne 485,38 zł x 9 % = 43,68 zł. IV. Obliczamy zaliczkę na podatek dochodowy Podstawą obliczenia zaliczki na podatek dochodowy jest przychód pomniejszony o składki na ubezpieczenie społeczne oraz koszty uzyskania przychodu 111,25 zł 562,50zł – 77,12zł = 485,38zł – 111,25 zł = 374,13 = 374zł (po zaokrągleniu) 374zł x 18 % = 67,32 zł (zaliczka na podatek przed odjęciem kwoty wolnej) Od otrzymanego wyniku odejmujemy kwotę wolną od podatku, czyli: 46,33 zł. 67,32 zł – 46,33 zł = 20,99 zł zaliczka na podatek dochodowy, ale przed odliczeniem składki na ubezpieczenie zdrowotne Teraz obliczamy składkę zdrowotną w wysokości 7,75%. Art. 27b ust. 2 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, kwota składki na ubezpieczenie zdrowotne, o którą zmniejsza się podatek, nie może przekroczyć 7,75% podstawy wymiaru tej składki. Podstawa wymiaru składki na ubezpieczenie zdrowotne wynosi : 485,38 zł 485,38 x 7,75 % = 37,62 zł (wysokość składki zdrowotnej która obniża zaliczę na podatek dochodowy) Obliczamy zaliczkę na podatek dochodowy do pobrania (do wpłaty do US) Zaliczka na podatek dochodowy przed odliczeniem składki zdrowotnej wynosi: 20,99 zł. Od zaliczki odejmujemy składkę na ubezpieczenie zdrowotne obniżoną do w wysokości tej zaliczki 20,99 – 20,99 = 0 zł (podatek do wpłaty do US) Ważne! W przypadku gdy składka na ubezpieczenie zdrowotne jest wyższa od zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych, składkę obliczoną za poszczególne miesiące obniża się do wysokości tej zaliczki ( art. 83 ust. 1 ustawy z dnia 27 sierpnia 2004r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych). W omawianym przypadku zaliczka na podatek dochodowy wynosi 20,99 zł, a obliczona składka na ubezpieczenie zdrowotne 37,62zł zgodnie z ustawą składkę zdrowotną obniżamy do wysokości zaliczki na podatek w omawianym przypadku do kwoty 20,99 zł, a co za tym idzie zaliczka na podatek dochodowy do wpłaty do US wynosi 0 zł, a składka na ubezpieczenie zdrowotne 20,99 zł. V. Obliczamy wynagrodzenie netto Od wynagrodzenia brutto odejmujemy składki na ubezpieczenia społeczne, ubezpieczenie zdrowotne i zaliczkę na podatek dochodowy. Wynagrodzenie brutto: 562,50 zł. Od kwoty brutto odejmujemy: 77,12 zł – składki na ubezpieczenia społeczne (54,90zł emerytalne + 8,44zł rentowe + 13,78zł chorobowe), 20,99 zł- składka na ubezpieczenie zdrowotne obniżona do wysokości zaliczki na podatek dochodowy, 0 zł -zaliczka na podatek dochodowy. 562,50zł – 77,12zł – 20,99zł = 464,39 zł netto do wypłaty Powyższe obliczenie prezentuje stawki procentowe na ubezpieczenie (ZUS) które pracownik finansuje ze swojego wynagrodzenia. Oprócz powyższych kwot należy dodać kwoty na ubezpieczenie które finansuje dodatkowo pracodawca za pracownika. Tabela poniżej przedstawia stawki procentowe i źródło finansowania składek w podziale na pracownika i pracodawcę obowiązujące w 2019 r. Pracownik Pracodawca Emeryt. Rent. Chorob. Zdrow. Emeryt. Rent. Wypadk. FP FGŚP 9,76 % 1,5 % 2,45 % 9 % 9,76 % 6,5 % 1,67 % 2,45 % 0,1% I dalej: I. Składki finansowane przez pracodawcę: składka emerytalna: 562,50 zł x 9,76 % = 54,90 zł składka rentowa: 562,50 zł x 6,50 % = 36,56 zł składka wypadkowa: 562,50 zł x 1,67 % = 9,39 zł składka na FGŚP: 562,50 zł x 0,10 % = 0,56 zł Suma składek finansowanych przez pracodawcę: 101,41 zł II. Składki finansowane przez pracownika: składka emerytalna: 562,50zł x 9,76 % = 54,90 zł składka rentowa: 562,50zł x 1,5 % = 8,44 zł składka chorobowa: 562,50zł x 2,45 % =13,78 zł składka zdrowotna: 485,38zł x 9 % = 20,99 zł. obniżona do wysokości zaliczki na podatek Suma składek finansowanych przez pracownika: 98,11 zł Koszt zatrudnienia pracownika na jedną czwartą etatu w 2019 roku wynagrodzenie netto do wypłaty: 464,39 zł podatek dochodowy: 0 zł składki finansowane przez pracodawcę: 101,41 zł składki finansowane przez pracownika: 98,11 zł 464,39zł + 101,41zł + 98,11zł = 663,91 zł całkowity koszt zatrudnienia pracownika Całkowity koszt zatrudnienia pracownika można obliczyć jeszcze w inny sposób: 562,50 zł (wynagrodzenie brutto) + 101,41zł (suma składek finansowana przez pracodawcę) = 663,91zł Jak wypełnić raport ZUS RCA za pracownika zatrudnionego na jedną czwartą etatu Poniżej przykład wypełnienia imiennego miesięcznego raportu ZUS RCA. Blok i Minimalne wynagrodzenie na cały etat w 2019 Minimalne wynagrodzenie na pół etatu w 2019 Podstawa prawna: ustawa z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawa z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, art. 79 ust. 1 ustawy z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych, rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 23 października 2009r. w sprawie określenia wzorów zgłoszeń do ubezpieczeń społecznych i ubezpieczenia zdrowotnego, imiennych raportów miesięcznych i imiennych raportów miesięcznych korygujących, zgłoszeń płatnika, deklaracji rozliczeniowych i deklaracji rozliczeniowych korygujących, zgłoszeń danych o pracy w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze oraz innych dokumentów. jaki jest wymiar urlopu wypoczynkowego przy umowie o pracę na 1/4 etatu? Podstawę prawną opinii stanowią przepisy Kodeksu pracy ( Dla potrzeb niniejszej opinii przyjmuję, że staż pracy liczony dla potrzeb urlopu upoważnia Panią do 26 dni urlopu, gdyby praca świadczona była w pełnym wymiarze czasu pracy. W tej sytuacji 1/4 etatu (0,25%) mnożymy razy 26 dni, co daje nam w przeliczeniu 6,5 dnia. Zgodnie z art. 154 [2] § 1 „Urlopu udziela się w dni, które są dla pracownika dniami pracy, zgodnie z obowiązującym go rozkładem czasu pracy, w wymiarze godzinowym, odpowiadającym dobowemu wymiarowi czasu pracy pracownika w danym dniu, z zastrzeżeniem § 4”. Paragraf 4 z kolei stanowi, iż „udzielenie pracownikowi urlopu w dniu pracy w wymiarze godzinowym odpowiadającym części dobowego wymiaru czasu pracy jest dopuszczalne jedynie w przypadku, gdy część urlopu pozostała do wykorzystania jest niższa niż pełny dobowy wymiar czasu pracy pracownika w dniu, na który ma być udzielony urlop”. W Pani sytuacji zastosowanie znajdzie przepis art. 155[3] zgodnie z którym – przy ustalaniu wymiaru urlopu na podstawie art. 155[1] i 155[2] niepełny dzień urlopu zaokrągla się w górę do pełnego dnia. Innymi słowy, skoro z mnożenia wyszło nam 6,5 dnia, ma Pani prawo do 7 dni urlopu, które w Pani przypadku stanowić będą równowartość 56 godzin. Nie ma zatem znaczenia, kiedy wybierze Pani dzień wolny od pracy, albowiem zgodnie z art. 154[2] urlop jest udzielany w wymiarze godzinowym, a zatem skoro przypadnie na dzień, kiedy pracuje Pani 8 godzin, to ubędzie Pani 8 godzin z urlopu, a kiedy przypadnie na dzień pracy dwunastogodzinny – wówczas ubędzie Pani 12 godzin urlopu. Jeśli masz podobny problem prawny, zadaj pytanie naszemu prawnikowi (przygotowujemy też pisma) w formularzu poniżej ▼▼▼ Zapytaj prawnika - porady prawne online . Jakie są rodzaje umów o pracę? Jakie obowiązkowe elementy musi zawierać umowa o pracę? Przedstawiamy wzór umowy o pracę zgodny z przepisami w 2019 roku. Umowa o pracę jest jedną z form nawiązania stosunku pracy. Co do zasady, do nawiązania stosunku pracy dochodzi w dniu zawarcia umowy o pracę. Jednakże nawiązanie stosunku pracy może nastąpić później niż data zawarcia umowy o pracę. Strony umowy mogą określić inny dzień nawiązania stosunku pracy niż dzień zawarcia umowy. Zatem dniem nawiązania stosunku pracy będzie dzień określony w umowie o pracę jako dzień rozpoczęcia pracy. Jeżeli w umowie o pracę termin rozpoczęcia pracy nie został określony, stosunek pracy nawiązuje się w dniu zawarcia umowy o pracę. Rodzaje umów o pracę Przepisy Kodeksu Pracy wprost określają rodzaje umów o pracę, jakie mogą być zawierane z pracownikami. Umowa o pracę może być zawarta: - na okres próbny, - na czas nieokreślony, - na czas określony (w tym w celu zastępstwa pracownika). Co musi zawierać umowa o pracę Zgodnie z art. 29 Kodeksu pracy umowa o pracę określa strony umowy (pracodawca i pracownik), rodzaj umowy (jak wyżej), datę jej zawarcia oraz warunki pracy i płacy, w szczególności: 1) rodzaj pracy, 2) miejsce wykonywania pracy, 3) wynagrodzenie za pracę odpowiadające rodzajowi pracy, ze wskazaniem składników wynagrodzenia, 4) wymiar czasu pracy, 5) termin rozpoczęcia pracy. Umowa o pracę powinna być sporządzona na piśmie. Jeżeli umowa nie została zawarta na piśmie, pracodawca przed dopuszczeniem pracownika do pracy, ma obowiązek potwierdzić pracownikowi na piśmie ustalenia do co stron umowy, rodzaju umowy oraz jej warunków. Obowiązkiem pracodawcy jest również poinformowanie pracownika na piśmie, nie później niż w ciągu 7 dni od dnia zawarcia umowy o pracę, o: 1) obowiązującej pracownika dobowej i tygodniowej normie czasu pracy, 2) częstotliwości wypłat wynagrodzenia za pracę, 3) wymiarze przysługującego pracownikowi urlopu wypoczynkowego, 4) obowiązującej pracownika długości okresu wypowiedzenia umowy o pracę, 5) układzie zbiorowym pracy, którym pracownik jest objęty. Jeżeli pracodawca nie ma obowiązku ustalenia regulaminu pracy dodatkowo powinien poinformować o porze nocnej, miejscu, terminie i czasie wypłaty wynagrodzenia oraz przyjętym sposobie potwierdzania przez pracowników przybycia i obecności w pracy oraz usprawiedliwiania nieobecności w pracy. Zmiana warunków umowy o pracę wymaga formy pisemnej. Polecamy: Kodeks pracy 2019. Praktyczny komentarz z przykładami Wzór umowy o pracę Ministerstwo Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej opublikowało pomocniczy wzór umowy o pracę, zgody z aktualnymi przepisami. Pobierz >>> WZÓR UMOWY O PRACĘ 2019 Zatrudnianie i zwalnianie pracowników. Obowiązki pracodawców 2022 Jak przygotować zatrudnienie pracownika Etat oznacza podpisanie jednej z trzech umów: umowy na okres próbny umowy na czas określony umowy na czas nieokreślony. Umowa na okres próbny i na czas określony to inaczej umowy terminowe. Ważne! W zależności od tego jaką umowę wybierzesz, inne będą zasady jej rozwiązania, w szczególności w zakresie okresów wypowiedzenia. Pracownik na etacie zobowiązuje się do wykonywania pracy określonego rodzaju na rzecz pracodawcy i pod jego kierownictwem oraz w miejscu i czasie wyznaczonym przez pracodawcę, a pracodawca ma obowiązek wypłaty wynagrodzenia. Jeżeli chcesz zatrudnić pracownika na etat, musisz przede wszystkim wiedzieć: jaki rodzaj umowy o pracę proponujesz pracownikowi jaki jest koszt zatrudnienia na podstawie umowy o pracę jaki zakres danych kandydata i pracownika możesz przetwarzać jakie są obowiązki informacyjne w stosunku do pracownika jakie masz obowiązki dotyczące szkolenia z zakresu bhp i badań lekarskich jakie są obowiązki pracodawcy wobec urzędu skarbowego jakie są obowiązki pracodawcy wobec ZUS. Etap procesu zatrudnienia Obowiązek pracodawcy rekrutacja przetwarzanie danych kandydata obowiązki informacyjne związane z przetwarzaniem danych wybór jednego kandydata wstępne badania medyczne zatrudnienie pracownika podpisanie umowy o pracę obowiązki z zakresu bhp (szkolenie) dodatkowe obowiązki informacyjne w stosunku do pracownika zgłoszenie do ZUS Kto może podpisać umowę o pracę Pracodawcą - stroną umowy o pracę - może być osoba fizyczna, która prowadzi działalność gospodarczą, ale też osoba prywatna, która nie prowadzi działalności gospodarczej, albo jednostka organizacyjna (na przykład spółka jawna, spółka z Jeżeli zatrudniasz pracownika nie musisz tego zgłaszać inspekcji pracy. Wyjątkiem jest obowiązek zgłoszenia zawarcia umowy o pracę na czas określony ze wskazaniem przyczyn leżących po stronie pracodawcy. Przeczytaj, jak zgłosić zawarcie umowy o pracę na czas określony Pracownikiem może być osoba, która ukończyła 18 lat. Osoby młodsze, które mają ukończone 15 lat, mogą być zatrudniane na szczególnych zasadach i warunkach, w celu przygotowania zawodowego albo do lekkich prac. Jeżeli chcesz zatrudnić w swojej firmie młodocianego, żeby przygotować go do wykonywania zawodu, musisz to zgłosić do właściwego urzędu miasta lub gminy. Jeżeli prowadzisz działalność kulturalną, artystyczną, sportową lub reklamową, to możesz zlecić wykonanie pracy lub innych zajęć zarobkowych dziecku przed ukończeniem 16. roku życia. Nie ma górnej granicy wieku dla zatrudnienia pracownika. Pracownikiem może być na przykład osoba pobierająca emeryturę. Przeczytaj: kiedy można zatrudnić osobę, która nie ma 18 lat jak zawiadomić urząd o zawarciu umowy z młodocianym pracownikiem w celu przygotowania zawodowego . Jak długi może być okres próbny Pracodawcy zawierają umowy na okres próbny, żeby sprawdzić kwalifikacje pracownika i ocenić, czy warto go zatrudnić do wykonywania określonej pracy na dłużej, na umowę na czas określony lub nieokreślony. Umowa o pracę na okres próbny może być zawarta tylko na okres nieprzekraczający 3 miesięcy. Wyjątkowo umowę na okres próbny możesz zawrzeć ponownie z tą samą osobą w dwóch sytuacjach: tylko raz, ponownie do tego samego rodzaju pracy, jeżeli upłyną co najmniej 3 lata od dnia rozwiązania lub wygaśnięcia poprzedniej umowy o pracę. Przykład Pan Roman wykonywał pracę na podstawie umowy na okres próbny ( oraz umowy na czas określony ( na stanowisku kasjera/sprzedawcy w sklepie. Pan Roman może zostać zatrudniony ponownie w tej samej firmie na stanowisku kasjera/sprzedawcy na okres próbny dopiero od ponieważ wtedy miną 3 lata od zakończenia jego ostatniej umowy o pracę czyli - w tym przypadku - umowy na czas określony. jeżeli ma być zatrudniona do wykonywania innego rodzaju pracy. Przykład Pan Roman wykonywał pracę na podstawie umowy na okres próbny ( oraz umowy na czas określony ( na stanowisku kasjera/sprzedawcy w sklepie. 1 pracodawca zawarł z panem Romanem kolejną umowę na okres próbny, na stanowisku magazyniera. Ważne! W zależności od tego na jak długo zawierasz umowę na okres próbny, różne są okresy wypowiedzenia takiej umowy. Sprawdź, czym się różnią okresy wypowiedzenia. Długość umowy decyduje o długości okresu wypowiedzenia. Ile może trwać umowa na czas określony Jeżeli chcesz zatrudnić pracownika na określony czas, masz do wyboru dwie możliwości: Możesz nie podawać przyczyny jej zawarcia i wtedy, z tym samym pracownikiem, możesz zawrzeć nie więcej niż 3 umowy na czas określony, a łączny okres zatrudnienia nie może być dłuższy niż 33 miesiące. Do czasu trwania bądź liczby umów na czas określony nie wlicza się okresu zatrudnienia w ramach umowy o pracę na okres próbny. Ważne! Jeżeli strony uzgodniły w trakcie trwania umowy o pracę na czas określony dłuższy okres wykonywania pracy na podstawie tej umowy, np. podpisały aneks, to uważa się to za kolejną umowę o pracę na czas określony, zawartą od dnia następującego po dniu, w którym miało nastąpić rozwiązanie tej umowy. Możesz zawrzeć umowę na czas określony na okres dłuższy niż 33 miesiące albo zawrzeć więcej niż 3 takie umowy z tym samym pracownikiem, o ile masz ku temu powody, zgodne z określonymi w Kodeksie pracy, czyli: w celu zastępstwa pracownika w czasie jego usprawiedliwionej nieobecności w pracy w celu wykonywania pracy o charakterze dorywczym lub sezonowym w celu wykonywania pracy przez okres kadencji, na przykład w sytuacjach definiowanych w Kodeksie spółek handlowych) jeżeli wskażesz obiektywne przyczyny leżące po twojej jako pracodawcy po stronie, na przykład z powodu realizacji dodatkowego, tymczasowego projektu. Kodeks pracy nie definiuje pojęcia prace dorywcze bądź sezonowe. Oceniając czy ten wyjątek ma zastosowanie trzeba wspomagać się powszechnym znaczeniem tych zwrotów w języku polskim. „Dorywczy”, czyli wykonywany od czasu do czasu lub gdy zachodzi taka potrzeba. „Sezonowy”, czyli właściwy jakiemuś sezonowi (w szczególności związany z porami roku). Uwaga! W przypadku zawarcia umowy o pracę na czas określony z jednej z wyżej wskazanych przyczyn należy w umowie wpisać cel jej zwarcia lub okoliczności tego przypadku. To oznacza, że w umowie musisz zamieścić informacje o obiektywnych przyczynach, które uzasadniają zawarcie takiej umowy. Zawarcie umowy na czas określony ze wskazaniem przyczyn leżących po stronie pracodawcy (np. realizacja projektu) wiąże się z określonymi obowiązkami pracodawcy w stosunku do Państwowej Inspekcji Pracy. Przede wszystkim musisz zawiadomić właściwego okręgowego inspektora pracy, w formie pisemnej lub elektronicznej, o zawarciu takiej umowy o pracę w terminie 5 dni roboczych od dnia jej zawarcia. W zawiadomieniu trzeba wskazać, które uzasadniają zawarcie takiej umowy. Przeczytaj jak zgłosić zawarcie umowy o pracę na czas określony. Pamiętaj! Jeśli nie prześlesz informacji do urzędu o zawarciu umowy o pracę na czas określony w terminie 5 dni od jej zawarcia, może ci grozić kara grzywny od 1000 do 30 000 zł. Kiedy umowa na czas określony przekształca się w umowę na czas nieokreślony Jeżeli w umowie o pracę na czas określony nie wskazano przyczyn jej zawarcia, a okres jej obowiązywania jest dłuższy niż okres 33 miesiące lub jeżeli liczba zawartych umów jest większa niż 3, to przyjmuje się, iż pracownik jest zatrudniony na podstawie umowy o pracę na czas nieokreślony: od dnia następującego po upływie okresu 33 miesięcy od dnia zawarcia czwartej umowy o pracę na czas określony Przykład 1 Firma sprzątająca zawarła z panem Janem 3 umowy na czas określony, każda na okres 10 miesięcy (łącznie 30 miesięcy). Firma planuje zawrzeć czwartą umowę na czas określony na 3 miesiące. Chociaż czas trwania umów nie przekroczy okresu 33 miesięcy, to zawarcie 4 umowy oznacza, że pan Jan zostanie zatrudniony na umowę na czas nieokreślony. Przykład 2 Pani Katarzyna zawarła pierwszą umowę na czas określony na 24 miesiące. Umowa zakończyła się 31 stycznia 2022 roku. Następnie zawarła drugą umowę na okres 24 miesięcy, która ma się zakończyć 31 stycznia 2024 roku. Dopuszczalny okres 33 miesięcy zatrudnienia na czas określony upłynie 31 października 2022 roku. Tym samym od 1 listopada 2022 roku. pani Katarzyna będzie zatrudniona na podstawie umowy o pracę na czas nieokreślony. Jeżeli strony w trakcie trwania umowy o pracę na czas określony uzgodniły dłuższy okres wykonywania pracy na podstawie tej umowy i np. podpisały aneks, to uważa się to za zawarcie nowej umowy o pracę na czas określony, zawartej od dnia następującego po dniu, w którym miało nastąpić rozwiązanie poprzedniej umowy. Przykład Pan Marek zawarł 3 umowy o pracę na czas określony z tym samym pracodawcą, każdą na 8 miesięcy. Ostatnia umowa miała trwać do 30 września 2020 r. 10 sierpnia 2020 r. pan Marek podpisał z pracodawcą aneks, w którym uzgodnili wydłużenie ostatniej umowy do 31 grudnia 2020 r. Takie wydłużenie czasu trwania umowy będzie potraktowane jako zawarcie 1 października 2020 r. czwartej umowa na czas określony. Tym samym od tego dnia umowa o pracę Pana Marka będzie uznana za umowę o pracę na czas nieokreślony. Umowa o pracę na czas nieokreślony Nie ma szczególnych regulacji dotyczących czasu, na jaki możesz zawrzeć tego rodzaju umowę. Jak sama nazwa wskazuje, nie musisz go w ogóle wskazywać. Strony mogą ją rozwiązać za wypowiedzeniem albo bez zachowania okresu wypowiedzenie w określonych w przepisach sytuacjach. Przeczytaj, jakie są zasady rozwiązywania umów o pracę. Jak przygotować umowę o pracę Szczegółowe postanowienia umowy o pracę w dużym stopniu zależą od specyfiki danej pracy, na przykład czy jest to praca biurowa, praca przedstawiciela handlowego czy praca na budowie. Jednak niezależnie od tej specyfiki, umowę o pracę musisz zawsze sporządzić na piśmie, w dwóch egzemplarzach. Jeden egzemplarz umowy zachowujesz dla siebie i wkładasz do części „B” akt osobowych pracownika, drugi dajesz pracownikowi. Przeczytaj, jak prowadzić dokumentację pracowniczą. Umowa musi być podpisana przez ciebie i pracownika przed dopuszczeniem do pracy i musi określać przynajmniej: rodzaj pracy (na przykład ślusarz, pracownik działu administracji, kierowca, dyrektor ds. finansowych); doprecyzowanie zadań i obowiązków pracownika w zakresie rodzaju pracy określonego w umowie może nastąpić w przygotowanym dla pracownika lub danego stanowiska zakresie czynności - tak zwanym zakresie obowiązków miejsce wykonywania pracy: ze względu na różnorodność sektorów czy specyfikę zadań powierzanych pracownikom, można wskazać: adres siedziby pracodawcy lub zakładu pracy określony obszar geograficzny, na przykład „województwo mazowieckie” w przypadku przedstawicieli handlowych, którzy stale realizują zadania na tym obszarze wynagrodzenie za pracę wymiar czasu pracy, na przykład "cały etat" termin rozpoczęcia pracy, na przykład "1 lutego 2019 r." Przeczytaj, jakie są składniki wynagrodzenia na umowie o pracę. Ważne! Dzień wskazany jako termin rozpoczęcia pracy oznacza dzień nawiązania stosunku pracy. Jeżeli nie wpiszesz tego dnia, to data podpisania umowy będzie datą nawiązania stosunku pracy. Przykład Pan Jan podpisał umowę 10 stycznia 2021 roku z datą rozpoczęcia pracy określoną w dniu 1 lutego 2021 roku. Stosunek pracy rozpocznie się 1 lutego 2021 roku. Zobacz przykładowy wzór umowy o pracę. Jak poinformować o warunkach zatrudnienia Nie później niż w ciągu 7 dni od dnia zawarcia umowy o pracę, musisz poinformować pracownika, na piśmie, o podstawowych warunkach zatrudnienia. Zakres informacji zależy od tego czy zatrudniasz mniej niż 50 pracowników, czy 50 lub więcej, czyli czy masz regulamin pracy, czy go nie masz. Informacja powinna dotyczyć: obowiązującej dobowej i tygodniowej normy czasu pracy częstotliwości wypłaty wynagrodzenia za pracę urlopu wypoczynkowego długości okresu wypowiedzenia umowy układu zbiorowego pracy, którym pracownik jest objęty, o ile taki układ obowiązuje. W informacji możesz wskazać odpowiednie przepisy prawa pracy. Jeżeli nie masz ustalonego regulaminu pracy, czyli zatrudniasz mniej niż 50 pracowników, to dodatkowo poinformuj pracowników o miejscu, terminie i czasie wypłaty wynagrodzenia, porze nocnej obowiązującej w twojej firmie oraz o przyjętym sposobie potwierdzania przez pracowników przybycia i obecności w pracy oraz usprawiedliwiania nieobecności w pracy. W przypadku pracodawców, którzy zatrudniają 50 osób i więcej, informacje te wynikają z regulaminu pracy, dlatego każdy pracownik podejmując pracę potwierdza na piśmie, że zapoznał się z regulaminem pracy. Powinieneś też przygotować i przekazać pracownikom do wiadomości tekst przepisów dotyczących równego traktowania w zatrudnieniu lub zapewnić pracownikom dostęp do tych przepisów w przyjęty u ciebie sposób, na przykład jako wyciąg z przepisów Kodeksu pracy. Sprawdź, jakie informacje trzeba przekazać pracownikowi w informacji o warunkach zatrudnienia. mniej niż 50 pracowników nie ma regulaminu pracy 50 pracowników i więcej ma regulamin pracy Dobowa i tygodniowa norma czasu pracy np. „8-godzinna dobowa norma czasu pracy i 40-godzinna przeciętnie tygodniowa norma czasu pracy w przyjętym okresie rozliczeniowym” Tak Tak Częstotliwość wypłat wynagrodzenia za pracę np. „wynagrodzenie za pracę wypłacane jest raz w miesiącu” Tak Tak Wymiar przysługującego pracownikowi urlopu wypoczynkowego np. „pracownikowi przysługuje urlop wypoczynkowy w wymiarze: 26 dni” Tak Tak Długość okresu wypowiedzenia umowy o pracę np. „okres wypowiedzenia wynosi: 3 miesiące” Tak Tak Układ zbiorowy pracy, którym pracownik jest objęty np. „Nie jest Pani objęta układem zbiorowym pracy” Tak Tak Pora nocna np. „Pora nocna obowiązuje pomiędzy godz. 22:00 a 06:00” Tak Nie. Uregulowane w regulaminie pracy Miejsce, termin i czas wypłaty wynagrodzenia np. „Wynagrodzenie jest wypłacane na podane przez pracownika konto do dnia 28 każdego dnia miesiąca. Jeżeli dzień wypłaty jest dniem wolnym od pracy, wynagrodzenie za pracę wypłaca się w dniu poprzednim.” Tak Nie. Uregulowane w regulaminie pracy Przyjęty sposób potwierdzania przybycia i obecności w pracy np. „Pracownik potwierdza przybycie własnoręcznym podpisem na liście obecności” Tak Nie. Uregulowane w regulaminie pracy Przyjęty sposób usprawiedliwiania nieobecności w pracy np. „Pracownik powiadamia pracodawcę w ciągu 2 dni o przyczynie nieobecności. Dokumenty usprawiedliwiające nieobecność jest obowiązany przekazać do działu kadr w ciągu 7 dni od rozpoczęcia nieobecności” Tak Nie. Uregulowane w regulaminie pracy Ważne! Przed dopuszczeniem pracownika do pracy i faktycznym podjęciem przez niego pracy musisz uzyskać: pisemne potwierdzenie, że pracownik zapoznał się z: treścią regulaminu pracy, a jeżeli go nie masz, bo jesteś małym pracodawcą, to z obwieszczeniem w sprawie czasu pracy z przepisami i zasadami dotyczącymi bezpieczeństwa i higieny pracy potwierdzenie, że pracownik został poinformowany o: warunkach zatrudnienia oraz o zmianie warunków zatrudnienia celu, zakresie oraz sposobie zastosowania monitoringu, o ile jest stosowany ryzyku zawodowym, które wiąże się z wykonywaną pracą, oraz o zasadach ochrony przed zagrożeniami. Te potwierdzenia przechowujesz w aktach osobowych pracownika – w części „B”. Badania lekarskie Badania wstępne, okresowe i kontrolne Nie możesz dopuścić do pracy pracownika bez aktualnego orzeczenia lekarskiego stwierdzającego brak przeciwwskazań do pracy na określonym stanowisku. Pracownik ma obowiązek poddać się badaniom lekarskim. Odmowa wykonania polecenia pracodawcy w tym zakresie jest traktowana jak naruszenie wykonania polecenia dotyczącego pracy i może być podstawą do rozwiązania przez pracodawcę umowy o pracę bez wypowiedzenia z powodu ciężkiego naruszenie podstawowych obowiązków pracowniczych. Pamiętaj! W trakcie trwania stosunku pracy, pracownik musi poddawać się okresowym i kontrolnym badaniom lekarskim (po co najmniej 30 dniach nieobecności w związku z chorobą). Jeśli pracownik ze swojej winy nie poddał się badaniu lekarskiemu i nie wydano mu orzeczenia, to za czas niewykonywania pracy z tego powodu nie otrzyma wynagrodzenia. Badania wstępne, a następnie okresowe i kontrolne pracowników oraz inne świadczenia zdrowotne są wykonywane przez placówkę medyczną (służba medycyny pracy) na podstawie pisemnej umowy zawartej przez pracodawcę. Badania lekarskie pracownik wykonuje na koszt pracodawcy i, w miarę możliwości, w godzinach pracy. Skierowanie na badanie W związku z: przyjęciem pracownika do pracy przeniesieniem młodocianego pracownika na inne stanowisko pracy przeniesieniem innego pracownika na stanowisko pracy na którym występują czynniki szkodliwe dla zdrowia lub warunki uciążliwe, wydajesz trzy egzemplarze skierowania na badania – jedno dla placówki medycznej, drugie dla przyszłego pracownika, a trzecie umieszczasz w aktach osobowych. Skierowanie powinno: określać rodzaj badania profilaktycznego, jakie ma być wykonane określać stanowisko pracy, na którym ta osoba ma być zatrudniona; możesz wskazać w skierowaniu dwa lub więcej stanowisk pracy, w kolejności odpowiadającej potrzebom twojego zakładu zawierać opis warunków pracy. W opisie należy umieścić informacje o występowaniu na stanowisku lub stanowiskach pracy czynników niebezpiecznych, szkodliwych dla zdrowia lub czynników uciążliwych i innych wynikających ze sposobu wykonywania pracy. Ponadto trzeba podać ich wielkości narażenia oraz aktualne wyniki badań i pomiarów czynników szkodliwych dla zdrowia, wykonanych na tych stanowiskach. Zobacz wzór skierowania na badania lekarskie. Nie musisz kierować na badania lekarskie pracownika, którego: przyjmujesz ponownie do pracy na to samo stanowisko lub na stanowisko o takich samych warunkach pracy w ciągu 30 dni po rozwiązaniu lub wygaśnięciu poprzedniego stosunku pracy przyjmujesz do pracy w ciągu 30 dni po rozwiązaniu lub wygaśnięciu poprzedniego stosunku pracy, jeżeli pracownik posiada aktualne orzeczenie lekarskie stwierdzające brak przeciwwskazań do pracy w warunkach pracy opisanych w skierowaniu na badania lekarskie i stwierdzisz, że warunki te odpowiadają warunkom występującym na danym stanowisku pracy. Ważne! Nie możesz skorzystać z orzeczenia lekarskiego wydanego w związku z zatrudnieniem u innego pracodawcy, jeżeli przyjmujesz pracownika do pracy do wykonywania prac szczególnie niebezpiecznych. Orzeczenie lekarskie Badanie wstępne kończy się orzeczeniem lekarskim stwierdzającym, że w warunkach pracy, opisanych w skierowaniu na badania lekarskie: brak przeciwwskazań do pracy na określonym stanowisku albo istnieją przeciwwskazania do pracy na określonym stanowisku. Lekarz przeprowadzający badania profilaktyczne wydaje dwa orzeczenia – osobie badanej oraz pracodawcy. Swój egzemplarz orzeczenia pracodawca umieszcza w aktach osobowych pracownika. Badania sanitarno-epidemiologiczne Osoby podejmujące lub wykonujące prace, przy których istnieje możliwość przeniesienia zakażenia lub choroby zakaźnej na inne osoby (na przykład praca w gastronomii czy jako hostessa reklamująca produkty spożywcze), muszą obowiązkowo przejść badania sanitarno-epidemiologiczne. Na te badania kierujesz je ty jako pracodawca albo zlecający wykonanie prac i ty ponosisz ich koszty. Badania laboratoryjne u osób podlegających obowiązkowym badaniom sanitarno-epidemiologicznym przeprowadzają akredytowane laboratoria: Państwowej Inspekcji Sanitarnej lub Wojskowej Inspekcji Sanitarnej oraz inne laboratoria, na podstawie umów zawieranych z tymi organami jednostek właściwych w zakresie chorób płuc i gruźlicy – w przypadku badań w kierunku gruźlicy, na podstawie umów zawieranych z właściwymi miejscowo organami. Wyniki badań przekazywane są w formie orzeczenia lekarskiego osobie badanej i tobie jako pracodawcy (albo zlecającemu wykonanie prac). Orzeczenie stwierdza o: zdolności do wykonywania prac, przy wykonywaniu których istnieje możliwość przeniesienia zakażenia lub choroby zakaźnej na inne osoby czasowych lub trwałych przeciwwskazaniach do wykonywania prac, przy wykonywaniu których istnieje możliwość przeniesienia zakażenia lub choroby zakaźnej na inne osoby. Osoby posiadające czasowe lub trwałe przeciwwskazania do wykonywania prac, przy wykonywaniu których istnieje możliwość przeniesienia zakażenia lub choroby zakaźnej na inne osoby, nie mogą wykonywać tych prac. Ty jako pracodawca lub zlecający wykonanie pracz masz obowiązek – z zachowaniem poufności – niezwłocznie odsunąć pracownika lub wykonującego prace od wykonywania tych prac. Szkolenia BHP i ocena ryzyka Na pracodawcy ciąży wiele obowiązków w zakresie zapewnienia bezpiecznych i higienicznych warunków pracy. Należą do nich między innymi.: zaznajamianie pracowników z przepisami i zasadami bezpieczeństwa i higieny pracy dotyczącymi wykonywanych przez nich prac wydawanie szczegółowych instrukcji i wskazówek dotyczących bezpieczeństwa i higieny pracy na stanowiskach pracy dostarczenie pracownikowi nieodpłatnie środków ochrony indywidualnej oraz informowanie o sposobach posługiwania się tymi środkami. Przeczytaj, jakie są obowiązki pracodawcy z zakresu BHP. W przypadku przyjmowania nowego pracownika do pracy masz obowiązek: zapewnić pracownikowi przeszkolenie w zakresie BHP przed dopuszczeniem go do pracy. Odbycie szkolenia ogólnego oraz na stanowisku pracownik potwierdza na piśmie w karcie szkolenia wstępnego, która jest przechowywana w aktach osobowych pracownika. zapoznać pracownika z oceną ryzyka zawodowego oraz zasadami ochrony przed zagrożeniami. Przeczytaj więcej o ocenie ryzyka zawodowego. Ważne! Potwierdzenie poinformowania pracownika o ryzyku zawodowym powinno zostać włożone do części „B” akt osobowych. Szkolenia odbywają się na koszt pracodawcy w godzinach pracy pracownika i obejmują: szkolenie wstępne ogólne, zwane "instruktażem ogólnym" - powinno zapewnić uczestnikom szkolenia zapoznanie się z podstawowymi przepisami bezpieczeństwa i higieny pracy zawartymi w Kodeksie pracy, w układach zbiorowych pracy lub w regulaminach pracy, z przepisami oraz zasadami bezpieczeństwa i higieny pracy obowiązującymi w danym zakładzie pracy, a także z zasadami udzielania pierwszej pomocy w razie wypadku. szkolenie wstępne na stanowisku pracy, nazywane "instruktażem stanowiskowym" – powinno zapewnić uczestnikom szkolenia zapoznanie się z czynnikami środowiska pracy występującymi na ich stanowiskach pracy i ryzykiem zawodowym związanym z wykonywaną pracą, sposobami ochrony przed zagrożeniami, jakie mogą powodować te czynniki, oraz metodami bezpiecznego wykonywania pracy na tych stanowiskach. Jeśli pracownik jest zatrudniony na więcej niż jednym stanowisku pracy to należy go przeszkolić w zakresie każdego ze stanowisk pracy. Ważne! Szkolenie pracownika przed dopuszczeniem do pracy nie jest wymagane w przypadku podjęcia przez niego pracy na tym samym stanowisku pracy, które zajmował u ciebie bezpośrednio przed nawiązaniem kolejnej umowy o pracę. W sytuacjach poważnego naruszenia przepisów lub zasad BHP pracodawca może rozwiązać z pracownikiem umowę zarówno za wypowiedzeniem, jak i bez wypowiedzenia. Kwalifikuje wówczas naruszenie pracownika jako ciężkie naruszenie podstawowych obowiązków pracowniczych. Pamiętaj! Brak wdrożenia odpowiednich zasad BHP w firmie może prowadzić do odpowiedzialności wykroczeniowej od 1 000 zł do 30 000 zł kary grzywny. Karę tę poniesie ten kto będąc odpowiedzialnym za stan bezpieczeństwa i higieny pracy albo kierując pracownikami lub innymi osobami fizycznymi, nie przestrzega przepisów lub zasad bezpieczeństwa i higieny pracy. Jeśli jako pracodawca zaniedbasz obowiązki związane BHP, musisz liczyć się też z możliwością rozwiązania z tego powodu przez pracownika jego umowy w trybie natychmiastowym (bez wypowiedzenia). Przeczytaj: kiedy pracownik może rozwiązać umowę bez wypowiedzenia jakie są obowiązki pracodawcy w zakresie BHP . Obowiązki pracownika w zakresie BHP Podstawowe obowiązki pracownika z zakresu BHP to między innymi: przestrzeganie zasad BHP znajomość przepisów i zasad BHP branie udziału w szkoleniach i instruktażach BHP wykonywanie pracy zgodnie z zasadami i przepisami BHP stosowanie się do poleceń i wskazówek przełożonych z zakresu BHP dbanie o należyty stan maszyn i sprzętu oraz porządku i ładu w miejscu pracy. Jeśli pracownik nie przestrzega zasad i przepisów BHP pracodawca może pociągnąć go do odpowiedzialności porządkowej za którą pracownikowi grożą kara upomnienia lub kara nagany. Pracodawca może również zastosować wobec pracownika karę pieniężną. Fundusz Pracy (FP) to państwowy fundusz celowy działający od 1 stycznia 1990 r. Zasady opłacania jego składek ujęte zostały w ustawie z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy. Jego głównym celem jest łagodzenie skutków bezrobocia, aktywizacja zawodowa i promocja zatrudnienia. Środki z FP przeznaczone są przede wszystkim na: zasiłki dla bezrobotnych, stypendia naukowe, dodatki aktywizacyjne, świadczenia integracyjne, programy przeciwdziałaniu bezrobociu, promocję i pomoc prawną zatrudnionym za granicą, koszty działania klubów pracy, refundację kosztów wyposażenia lub doposażenia stanowiska pracy dla skierowanego bezrobotnego, jednorazowych środków na podjęcie działalności gospodarczej, kosztów pomocy prawnej, konsultacji i doradztwa, koszty przygotowania zawodowego dorosłych, koszty tworzenia centrów aktywizacji zawodowej, uruchamianych w ramach powiatowych urzędów pracy, koszty wyposażenia klubów pracy oraz prowadzenia w nich zajęć przez osoby niebędące pracownikami urzędów pracy, oraz koszty wyposażenia akademickich biur karier. Kiedy opłacamy Fundusz Pracy Obowiązek opłacenia składki na FP powstaje u pracodawcy wówczas, gdy wynagrodzenie brutto pracownika w danym miesiącu jest co najmniej na kwotę ustawowego wynagrodzenia minimalnego. W 2020 r. jest to 2600,00 zł brutto. Jeżeli pracownik w miesiącu ma kilka zawartych umów o pracę czy zlecenia z kilkoma pracodawcami na kwoty mniejsze niż minimalne wynagrodzenie ustawowe to te kwoty należy zsumować. I tak: jeżeli ich podstawa będzie kwotą co najmniej minimalną ustawową to wtedy płacimy składkę na FP, a jeśli będzie mniejsza to nie płacimy tej składki. Wynika to z art. 104 ustawy z 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (Dz. U z 2008 r. nr 69, poz. 415 ze zm.). Czyli w razie zawarcia umowy w trakcie miesiąca, czy też w przypadku pobytu na zwolnieniu lekarskim trzeba dokonać stosownych przeliczeń i dopiero na ich podstawie ustalić czy istnieje obowiązek odprowadzenia składki na FP. Przykład 1 Pracownik z minimalnym wynagrodzeniem 2600,00 zł brutto pracował od 13 stycznia 2020 r. i otrzymał wynagrodzenie 1857,14 zł brutto. Mimo, że otrzymał wynagrodzenie niższe od minimalnej krajowej pracodawca zgodnie z art. 104 ust. 1 ustawy o promocji zatrudnienia musi odprowadzić składkę na FP. Kwota składki wyniesie → 1857,14 x 2,45% = 45,50 zł. Mimo, że pracownik przepracował część miesiąca i otrzymał wynagrodzenie niższe od minimalnej krajowej, pracodawca zgodnie z art. 104 ust. 1 ww. ustawy musi odprowadzić składkę na FP. Istotne jest to, że w umowie o pracę musi być zagwarantowane co najmniej minimalne wynagrodzenie i wtedy liczymy FP od tej kwoty proporcjonalnej, jaka nam wyjdzie za część miesiąca. Taka sytuacja może wystąpić jeśli pracownik zostanie zatrudniony czy zwolniony w trakcie miesiąca, część miesiąca przebywał na urlopie macierzyńskim lub ojcowskim bądź na zwolnieniu lekarskim. Natomiast w przypadku zatrudnienia pracownika w niepełnym wymiarze czasu pracy nie przelicza się przychodu osiągniętego z zatrudnienia na część etatu na przychód, jaki pracownik osiągnąłby w razie zatrudnienia w pełnym wymiarze czasu pracy. Przykład 2 Pracownik zatrudniony jest na 1/2 etatu z wynagrodzeniem wynoszącym 1300,00 zł. Przychód ten nie jest przeliczany na pełny etat, wobec czego nie jest odprowadzana składka na FP. Osoby prowadzące działalność gospodarczą, o ile opłacają z tego tytułu obowiązkową składkę na ubezpieczenie społeczne płacą również za siebie składkę na Fundusz Pracy w wysokości 2,45 proc. Podstawa wymiaru składki jest taka sama jak w przypadku ubezpieczeń społecznych i wynosi w 2020 roku zł. Obowiązek opłacania składki nie dotyczy przedsiębiorców opłacających dobrowolne ubezpieczenie społeczne. Przedsiębiorcy korzystający w pierwszych dwóch latach działalności z tzw. „ZUS-u preferencyjnego” są zwolnieni ze składki na Fundusz Pracy, ponieważ podstawa naliczania składek u tych przedsiębiorców jest mniejsza niż minimalne wynagrodzenie. Podobnie będzie u korzystających z Małego ZUS (Mały ZUS Plus), czyli zależnego od przychodu, jeśli wyliczona podstawa również nie przekroczy kwoty odpowiadającej minimalnemu wynagrodzeniu na dany rok. Ważne! Skomplikowane? Nadal nie wszystko jest jasne? Klienci biura rachunkowego mogą liczyć na wsparcie dedykowanej księgowej. Zarejestruj się i sprawdź sam. Fundusz gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych (FGŚP) Według definicji Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych (FGŚP) jest instytucją gwarancyjną, która ma chronić wszelkie roszczenia pracownicze, w przypadku kiedy dany pracodawca staje się niewypłacalny. Jest to państwowy fundusz celowy, który posiada osobowość prawną. Obecnie jego dysponentem jest Minister Pracy i Polityki Społecznej. Został on utworzony na mocy ustawy z dnia 29 grudnia 1993 r. o ochronie roszczeń pracowniczych w razie niewypłacalności pracodawcy. W przypadku gdyby nastąpiła niewypłacalność pracodawcy, z funduszu tego zostają zaspokojone roszczenia pracowników, byłych pracowników oraz członków rodziny zmarłego pracownika lub zmarłego byłego pracownika, którzy są uprawnieni do renty rodzinnej. Na co przeznacza się środki z FGŚP na wypłatę wynagrodzeń za pracę, wynagrodzenia za czas niezawinionego przez pracownika przestoju, wynagrodzenia za czas urlopu wypoczynkowego, odprawy pieniężne, ekwiwalent pieniężny za urlop wypoczynkowy, składki na ubezpieczenia społeczne należne od pracodawców. Kiedy opłacamy składki na FGŚP Zasady i tryb opłacania składki na Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych reguluje ustawa z 13 lipca 2006 r. o ochronie roszczeń pracowniczych w razie niewypłacalności pracodawcy (Dz. U. z 2014 r. poz. 272 ze zm.). A pracodawcą – w rozumieniu przepisów ustawy o ochronie roszczeń pracowniczych w razie niewypłacalności pracodawcy – jest: przedsiębiorca prowadzący działalność gospodarczą wyłącznie na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, przedsiębiorca prowadzący działalność gospodarczą również na terytorium innych państw członkowskich Unii Europejskiej lub państw członkowskich Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) – stron umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym – w odniesieniu do działalności prowadzonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, oddział banku zagranicznego, oddział instytucji kredytowej lub oddział zagranicznego zakładu ubezpieczeń, oddział lub przedstawicielstwo przedsiębiorcy zagranicznego, spełniający warunki, o których mowa w art. 2 ust. 1 wymienionej wyżej ustawy. Zgodnie z tą ustawą składkę na Fundusz ustala się od wypłat stanowiących podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe bez stosowania ograniczenia, o którym mowa w art. 19 roczna podstawa wymiaru składek – zasady, skutek przekroczenia ust. 1 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych. Czyli nie ma żadnego minimum, wystarczy jak jest się przedsiębiorcą. Tak więc składkę tę nalicza się nawet od przychodu równego 1 zł. Aktualnie wynosi ona – 0,10 proc. podstawy wymiaru składek. Może wystąpić sytuacja, że opłacamy FGŚP a nie opłacamy FP, a zdarzyć się to może jak zatrudnimy pracownika na podstawie umowy o pracę na część etatu (jest to jedyne zatrudnienie tej osoby i nie korzysta ze zwolnień) to wtedy nie opłacamy FP a opłacamy FGŚP. Czym jest FGŚP? Za kogo należy opłacać Fundusz Pracy i FGŚP Aby ustalić czy należy opłacać składkę na Fundusz Pracy czy nie, należy wziąć pod uwagę czy zatrudniamy pracowników: tylko na umowę o pracę, tylko na umowę zlecenie, jednocześnie i na umowę o pracę i umowę zlecenie. Jeśli zatrudnimy pracowników na umowę o pracę i umowę zlecenie, to przy określaniu obowiązku opłacania FP sprawdzić czy taka umowa zlecenia jest na co najmniej minimalne wynagrodzenie ustawowe. W przypadku FGŚP nie ma znaczenia rodzaj umowy ani kwota wynagrodzenia, obowiązek opłacania składek emerytalnych i rentowych, determinuje opłacenie tej składki. Zatem może wystąpić sytuacja, że będzie opłacany tylko FGŚP. Należy pamiętać, że opłaca się składki na FGŚP i FP za osoby spokrewnione lub spowinowacone z przedsiębiorcą, takie jak: małżonka pracodawcy, dzieci (własnych, drugiego małżonka i przysposobionych), rodziców, macochy i ojczyma osób przysposabiających, rodzeństwa, wnuków, dziadków, zięciów, synowych, bratowych, szwagierek i szwagrów oraz osób wykonujących pracę zarobkową w gospodarstwie domowym. W niektórych przypadkach pracodawca jest zwolniony z opłacania składki na FP i FGŚP. Zwolnienie to przysługuje w takich przypadkach jak: zatrudnimy kobietę powyżej 55 roku życia oraz mężczyznę powyżej 60 roku życia to takie osoby są zwolnione z opłacania tych składek. Zwolnienie to obowiązuje niezależnie od tytułu ubezpieczenia, czyli w przypadku umowy o pracę, umowy zlecenie, jak i w przypadku prowadzenia działalności gospodarczej. Jest to zwolnienie bezterminowe i przysługuje od pierwszego dnia miesiąca po ukończeniu 55 lub 60 lat. zatrudnimy pracownika powyżej 50 roku życia na podstawie umowy o pracę w przypadku gdy przed zatrudnieniem, osoba taka widniała w ewidencji bezrobotnych powiatowego urzędu pracy przez okres co najmniej 30 dni. Jest to zwolnienie, które dotyczy wyłącznie umowy o pracę i przysługuje jedynie przez 12 miesięcy od pierwszego dnia miesiąca po zawarciu umowy o pracę. zatrudnimy pracowników powracających z urlopu macierzyńskiego, urlopu na warunkach urlopu macierzyńskiego, urlopu rodzicielskiego lub urlopu wychowawczego w okresie 36 miesięcy począwszy od pierwszego miesiąca po powrocie z urlopu macierzyńskiego, urlopu na warunkach urlopu macierzyńskiego, urlopu rodzicielskiego lub urlopu wychowawczego. Zwolnienie to dotyczy wyłącznie umowy o pracę i przysługuje przez 36 miesięcy od pierwszego dnia następującego po tym, w którym pracownik wrócił z urlopu. Nie dotyczy zleceniodawców będących jednostkami organizacyjnymi (np. spółek cywilnych). Czyli składki na ten Fundusz opłaca pracodawca, który zatrudnia chociaż jednego pracownika na podstawie umowy o pracę. Natomiast, jeśli zatrudnia tylko zleceniobiorców na podstawie umowy zlecenia, to wtedy nie ma obowiązku za nich opłacać tej składki, niezależnie od wysokości wynagrodzenia. Taki zleceniodawca powinien jednak opłacać za zleceniobiorców składki na FGŚP, jeśli podlegają oni z tego tytułu obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnemu i rentowym (chyba że korzysta ze zwolnienia z tego obowiązku na innej podstawie). Obowiązek opłacania składek na FGŚP nie dotyczy jednak tych pracodawców i zleceniodawców, którzy nie są przedsiębiorcami w rozumieniu ustawy o swobodzie działalności gospodarczej ( jednostek budżetowych). Dowiedz się co musisz wiedzieć o rozliczeniach wobec ZUS.

umowa o pracę 3 4 etatu 2019